Β ΑΝΔΡΙΚΟΣ
Φέτος η κατηγορία, όπως η αντίστοιχη στις Γυναίκες, είναι από τις πλέον βαρετές στην πρόβλεψή τους, κυρίως γιατί δεν υφίσταται έννοια πρόβλεψης με έναν υποψήφιο τόσο μπροστά σε προοσκαρικές επικρατήσεις και στοιχήματα. Ο Κίραν Κάλκιν λοιπόν θα πάρει το Όσκαρ, γεγονός ίσως όχι ακατανόητο, αλλά με αυτό που συμβαίνει σε (τουλάχιστον) δύο από τις άλλες τέσσερεις παρουσίες διερωτάσαι με γλυκύτητα για τα κριτήρια μιας βράβευσης. Αν κρίνουμε από τα SAG θα έχουμε μια τρισχαριτωμένη ομιλία τουλάχιστον.
Στην φετινή εκδοχή λοιπόν έχουμε πρωτάρηδες και έναν θρύλο, τον Έντουαρντ Νόρτον στο «A Complete Unknown», ο οποίος έχει μεν μόνο 4 υποψηφιότητες αλλά ανήκει σε αυτούς που τυπικά λέμε, εμείς οι τιφόζι δηλαδή, «δεν μας απασχολούν τα Όσκαρ, έχει την καρδιά μας». Και είναι ακριβές αυτό γιατί εδώ που τα λέμε πού να το είχε πάρει; Στην «25η Ώρα» δεν ήταν καν υποψήφιος, στο «Fight Club» επίσης. Φαντάσου.
Δεύτερο φαβορί, λίγο πάνω από τον Νόρτον, είναι ο Γκάι Πιρς του «The Brutalist», που έχει βγει ωραία μπροστά στην επικοινωνία της υποψηφιότητάς του με διάφορες ιστορίες από το παρελθόν. Είναι μια επιστροφή που η Ακαδημία και το literature των βραβείων λατρεύει, με μόνο πρόβλημα ότι ο Πιρς δεν ήταν ποτέ πραγματικά μια ιστορία της βιομηχανίας. Ήταν απλά εκεί. Εδώ δεν το πήρε ο Σταλόνε στο «Creed».
Από κοντά τέταρτος στις προβλέψεις είναι ο Γιούρι Μπορίσοφ από την «Anora», με απολαυστικό ρόλο, δυναμικό στο γράψιμό του, αντίθετα θα πω εγώ από ότι αυτός που θα το πάρει ο οποίος μένει εκεί, ακλόνητος, σαν σύμβολο παρά σαν χαρακτήρας.
Πέμπτος, από κοντά, καταϊδρωμένος και εντυπωσιακότερος όλων, ο Τζέρεμι Στρονγκ. Δεν είναι μια μνημειώδης ερμηνεία, για να το λέμε σωστά, είναι όμως μια αλλοτινά μνημειώδης οσκαρική ερμηνεία. Δόξα και τιμή που συμπεριελήφθη, έπαιξε τον Διάβολο (Ρόι Κον) υποδειγματικά και του έδωσε την ανθρώπινη υπόσταση που οφείλει η Τέχνη, όχι γιατί εγκρίνει αλλά γιατί κατανοεί. Ηλίας Δημόπουλος
Θα κερδίσει: Κίραν Κάλκιν «Αληθινός Πόνος»
Θα θέλαμε να κερδίσει: Τζέρεμι Στρονγκ «The Apprentice»
Β ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ
Στα φετινά βραβεία Όσκαρ γράφεται Ιστορία και αυτό γιατί η Ιζαμπέλα Ροσελίνι διεκδικεί για πρώτη φορά στην καριέρα της(!) το χρυσό αγαλματίδιο, για την 8λεπτη παρουσία της ως αδελφή Άγκνες στο «Κονκλάβιο» του Έντουαρντ Μπέργκερ. Πρόκειται για ένα μικρό, αλλά κινηματογραφικά σημαντικό πέρασμα που μένει ανεξίτηλο στη μνήμη όσων έχουν δει την ταινία, όμως με βάση τις μέχρι τώρα προβλέψεις η Ροσελίνι δύσκολα θα κερδίσει το βραβείο.
Εξίσου απίθανο και για την Φελίσιτι Τζόουνς να φύγει με το Όσκαρ ανά χείρας, η οποία στο «The Brutalist» δίνει μια δραματική και ακραία φορτισμένη ερμηνεία, αποδεικνύοντας πως είναι ηθοποιός μεγάλης γκάμας, ιδανική όχι μονάχα για τους «vanilla» ρόλους, αλλά και για εκείνους που απαιτούν σωματικό έλεγχο και μια υποδόρια κατανόηση της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Στην ίδια μοίρα βρίσκεται και η Μόνικα Μπαρμπάρο που μπορεί να υποδύθηκε εξαιρετικά τη θρυλική Τζόαν Μπαέζ στη μουσική βιογραφία του Τζέιμς Μάνγκολντ «A Complete Unknown», παρόλα αυτά δυο είναι τα φετινά ονόματα που αναμένεται να διεκδικήσουν το βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου.
Με βραβεία από φεστιβάλ Καννών, Χρυσές Σφαίρες, BAFTA και Ένωση Ηθοποιών (SAG Awards) η Ζόε Σαλντάνα έχει μάλλον «κλειδώσει» για τα καλά το Όσκαρ της και δίκαια, δίνοντας την καλύτερη και πιο αεικίνητη ερμηνεία από όλους στο «Emilia Perez» του Ζακ Οντιάρ, παρά το γεγονός πως για εμάς, τουλάχιστον, θα έπρεπε να διεκδικεί το βραβείο Α’ Γυναικείου και όχι Β’. Από κοντά έρχεται πάντως και η Αριάνα Γκράντε για την ομολογουμένως «γκράντε» ερμηνεία της στο «Wicked» όπου υποδύθηκε τη Γκαλίντα με μπρίο και εξαιρετικό comedic timing, σε έναν ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της. Βαρβάρα Κοντονή
Θα κερδίσει: Ζόε Σαλντάνα «Emilia Perez»
Θα θέλαμε να κερδίσει: Ζόε Σαλντάνα «Emilia Perez»
Α' ΑΝΔΡΙΚΟΣ
Μπορεί κανείς αν επιθυμεί να γκρινιάξει για την απώλεια πρεστίζ τα τελευταία χρόνια στον Α’ Ανδρικό. Πολλοί, γενικώς εύλογοι, λόγοι που συμβαίνει αυτό, αλλά τελικά θα ήταν καλύτερα να μετρήσουμε τις τύχες μας που φέτος είναι μια αξιοσημείωτη πεντάδα ρόλων και επιδόσεων στις χαρτογραφήσεις τους.
Φέτος επίσης είναι παράσταση για δύο, τον Έιντριεν Μπρόντι του «The Brutalist» και τον Τιμοτέ Σαλαμέ του «A Complete Unknown». Ο πρώτος κέρδισε σχεδόν όποιο προοσκαρικό βραβείο – στο οποίο όμως δεν ψηφίζουν οσκαρικοί ψηφοφόροι. Ο δεύτερος πήρε το SAG – και εκεί ψηφίζουν οσκαρικοί ψηφοφόροι. Αν κερδίσει ο Μπρόντι θα γίνει ο πρώτος άνδρας που παίρνει δύο Όσκαρ από δύο υποψηφιότητες στην κατηγορία. (Στον υποστηρικτικό ανδρικό το έχουν κάνει αρκετοί). Αν κερδίσει ο Σαλαμέ, στην 3η του υποψηφιότητα φέτος, θα γίνει ο νεαρότερος νικητής Α’ Ανδρικού παίρνοντας το ρεκόρ του…Μπρόντι για τον «Πιανίστα». Στα στοιχήματα προηγείται ο Μπρόντι, αλλά, αλήθεια, δυσπιστούμε στο πόσα μέλη της Ακαδημίας είδαν το έργο.
Από εκεί και πέρα έχουμε τιμητικές παρουσίες, αλλά και ερμηνείες βεληνεκούς. Ο Ρέιφ Φάινς, στην 3η του παρουσία και πρώτη (!) εδώ και 27 χρόνια (από τον «Άγγλο Ασθενή»), οδηγεί με κύρος και βαρύτητα το «Conclave» στην σχετική του επιτυχία. Ο Κόλμαν Ντομίνγκο, στην 2η του, και διαδοχική, υποψηφιότητα στην κατηγορία, επιβεβαιώνει ότι έχει αυτό που χρειάζεται (αν και θα είναι μάλλον δύσκολο να γίνει ο επόμενος Ντένζελ Ουάσινγκτον) στο σεμνό, ουμανιστικό «Sing Sing». Και ο πρωτάρης Σεμπάστιαν Σταν, στο «The Apprentice», δεν παίρνει καν αιχμαλώτους σε μια ερμηνεία που επιβάλλει την αναγνώρισή της, παρότι είναι και η μόνη πλήρως αντιοσκαρικού χαρακτήρα. Οπότε μπράβο στην Ακαδημία και να είμαστε κι ευχαριστημένοι. Ηλίας Δημόπουλος
Θα κερδίσει: Τιμοτέ Σαλαμέ «A Complete Unknown»
Θα θέλαμε να κερδίσει: Ρέιφ Φάινς «Κονκλάβιο»
Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ
Από τις δυσκολότερες κατηγορίες της χρονιάς αυτή του Α’ Γυναικείου ρόλου, με σκαμπανεβάσματα που θα ζήλευε ακόμη και ο Χίτσκοκ, ως ο μεγαλύτερος μετρ του κινηματογραφικού σασπένς.
Η Κάρλα Σοφία Γκασκόν έγινε η πρώτη ανοιχτά τρανς ηθοποιός που βρέθηκε υποψήφια στη μεγάλη κατηγορία για το «Emilia Perez» και οι πρώτες νίκες της στις Κάννες και στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου προετοίμαζαν το έδαφος για μια επικράτηση που έμοιαζε κερδισμένη από τα αποδυτήρια. Τελικά το σκάνδαλο με τα tweets φάνηκε να κάνει μεγάλη ζημιά, οδηγώντας τον Οντιάρ στο «άδειασμα» της Γκασκόν και το Netflix στη μη οικονομική κάλυψη της παρουσίας της στα βραβεία. Τις τελευταίες μέρες έγινε γνωστό ότι η Γκασκόν θα παρευρεθεί τελικά στην τελετή των Όσκαρ.
Στον αντίποδα του Γκασκον-ικού σκανδάλου, η χαμηλών τόνων Βραζιλιάνα Φερνάντα Τόρρες του «Είμαι Ακόμη Εδώ» παραδίδει μια συγκλονιστική ερμηνεία στην ταινία του Βάλτερ Σάλες και γίνεται η δεύτερη ηθοποιός από τη Βραζιλία που διεκδικεί το Όσκαρ, είκοσι πέντε χρόνια μετά την υποψηφιότητα της μητέρας της Φερνάντα Μοντενέγκρο, επίσης για ταινία του Σάλες! Αν η Τόρρες κερδίσει τελικά το βραβείο, θα το έχει κάνει για μια υπέροχη ερμηνεία.
Η Σίνθια Ερίβο ως άλλη Ελφάμπα στο «Wicked» διεκδικεί με τη σειρά της το Όσκαρ, αν και η ερμηνεία της δεν διαθέτει δα και κάτι το τόσο αξιοσημείωτο, όχι τουλάχιστον σε σχέση με τη Μάικι Μάντισον του «Anora» ως άλλη σύγχρονη Σταχτοπούτα που όπως όλα δείχνουν θα κονταροχτυπηθεί με την Ντέμι Μουρ και τον «άλλον της εαυτό» για το «The Substance: Το Ελιξίριο της Νιότης». Η Μουρ έχει σαρώσει μέχρι στιγμής τα βραβεία, κερδίζοντας και αυτό της Ένωσης Ηθοποιών και όλα δείχνουν ότι αυτή η επιστροφή στα κινηματογραφικά, θα αποτελέσει για την καριέρα της ένα πρώτης τάξεως «ξανάνιωμα». Βαρβάρα Κοντονή
Θα κερδίσει: Ντέμι Μουρ «The Substance»
Θα θέλαμε να κερδίσει: Ντέμι Μουρ «The Substance»
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Μέχρι πριν από έναν μήνα η συντριπτική πλειοψηφία εκεί έξω πίστευε ότι το Όσκαρ Σκηνοθεσίας έχει κλειδώσει, με τη νίκη του Μπρέιντι Κορμπέ να δίνει αποδόσεις μεταξύ 1,10 -1,30 στις ελληνικές εταιρείες στοιχημάτων. Και μετά ήρθε η Ένωση Σκηνοθετών και είπε «Σον Μπέικερ» βροντερά και αναποδογύρισε την κατάσταση. Μέσα στον 21ο αιώνα η Ένωση Σκηνοθετών μόνο τρεις φορές δεν έχει συμπέσει με την προτίμηση της Ακαδημίας. Το 2000 όταν ψήφισαν Ανγκ Λι και το Όσκαρ πήγε στον Σόντερμπεργκ, το 2012 όταν το έδωσαν στον Μπεν Άφλεκ για το «Argo» μα στα Όσκαρ δεν ήταν καν υποψήφιος και, τέλος, το 2019 όταν τα Όσκαρ προτίμησαν τον Μπονγκ Τζουν-Χο των «Παρασίτων» έναντι του Σαμ Μέντες του «2017».
Αξιοθαύμαστος ο τρόπος που ο Μπέικερ καταφέρνει να κρατήσει αυτό τον νευρώδη ρυθμό από την ανατροπή του παραμυθιού μέχρι την τελευταία σκηνή, ωστόσο μπρος στο μεγαλεπήβολο όραμα του Κορμπέ, το οποίο μάλιστα έγινε με προϋπολογισμό μόλις λίγο μεγαλύτερο από εκείνον της «Anora» φαντάζει πιο «μικρή» η δουλειά του. Πιστεύουμε μεν ότι το «Brutalist» είναι περισσότερο ταινία κριτικών, όπως και το «Power of the Dog» πριν λίγα χρόνια, ωστόσο η δουλειά της Κάμπιον εκεί εκτιμήθηκε από την Ακαδημία - κι εκτιμούμε κι εμείς με τη σειρά μας ότι θα συμβεί κάτι αντίστοιχο και αυτή τη χρονιά, με τον Μπέικερ να αναγνωρίζεται στην κατηγορία του Πρωτότυπου Σεναρίου. Aπέναντι τους οι δύο σκηνοθέτες έχουν τον Ζακ Οντιάρ, που μάλλον έχασε τις όποιες πιθανότητές του μετά από την ιστορία με την Γκασκόν, τον Μάνγκολντ, έναν πάντα αξιόπιστο επαγγελματία που κατεβαίνει με μία από τις καλύτερες δουλειές του, το «A Complete Unknown», και την Κοραλί Φαρζά του «Substance». Καθόλου δεν θα μας στεναχωρούσε αν έκανε την έκπληξη η τελευταία, έτσι όπως μπόρεσε να χωνέψει τόσες ετερόκλητες αναφορές μέσα στο σατιρικά αποκρουστικό της φιλμ κι όπως διαχειρίστηκε το κρεσέντο του τέλους – υπόκλιση για τις υφέσεις των χιουμοριστικών ψευδοφινάλε. Γιάννης Βασιλείου
Θα κερδίσει: Μπρέιντι Κορμπέ «The Brutalist»
Θα θέλαμε να κερδίσει: Μπρέιντι Κορμπέ «The Brutalist»
ΤΑΙΝΙΑ
Και φτάνουμε στο μεγάλο βραβείο. Πριν λίγες εβδομάδες φάνταζε πιθανό να συμβεί της… Ν.Κορέας, δηλαδή μία διεθνής ταινία να κερδίσει ξανά το μεγάλο βραβείο πέντε χρόνια μετά τα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο. Η «Emilia Perez» του Ζακ Οντιάρ είχε ακαδημαϊκή αναγνώριση (13 υποψηφιότητες, τις περισσότερες που έχει συγκεντρώσει ποτέ ξενόγλωσση ταινία), ιστορική πρωτιά (μία τρανς ηθοποιός στην κατηγορία Α’ Γυναικείου), φεστιβαλική σφραγίδα (Κάννες) και χολιγουντιανή αποδοχή (Τζέιμς Κάμερον, Μέριλ Στριπ, Μαντόνα, Ντενί Βιλνέβ, Έμιλι Μπλαντ, Μάικλ Μαν ανάμεσα στους celebrities υποστηρικτές της). Και ύστερα άνοιξε ο ασκός των tweets της Γκασκόν, που ήρθαν από το παρελθόν και εξανέμισαν το οσκαρικό της μέλλον.
Κακά τα ψέματα, η χρονιά φέτος δεν εμφάνισε ποτέ ξεκάθαρο, οσκαρικό φαβορί. Η αίσθηση αποτυπώνεται στις συζητήσεις και στα στοιχήματα. Στούντιο, ατζέντηδες και δημιουργοί πάσχιζαν να «χτίσουν» το προφίλ μερικών οσκαρικών υποψηφιοτήτων μέσα από μία ιστορία. Με την «Emilia Perez» να παίζει πια μόνο στις κατηγορίες Διεθνούς Ταινίας, Β’ Γυναικείου, Τραγουδιού, η Καλύτερη Ταινία φέτος δεν πρέπει να είναι μόνο «καλή», αλλά και «δημοφιλής».
Από τις λοιπές υποψηφιότητες, το εμπορικότατο μιούζικαλ «Wicked» βασίστηκε στο εχέγγυο της μπρόντγουεϊ επιτυχίας 20 ετών και στην επιτυχημένη χημεία των Σίνθια Ερίβο - Αριάνα Γκράντε, το «Nickel Boys» στην αυθεντικότητα της αφροαμερικανικής εμπειρίας εκ των έσω και στο Πούλιτζερ του ομώνυμου βιβλίου, το «Dune: Μέρος Δεύτερο» ενθουσίασε ως μπλοκμπάστερ επίτευγμα αλλά η αλλοκοτιά του Χέρμπερτ φαίνεται (για την ώρα) να μην επιβραβεύεται ακαδημαϊκά όπως η φαντασία του Τόλκιν, το συγκλονιστικό «Είμαι Ακόμη Εδώ» επέστρεψε τον Βάλτερ Σάλες στα Όσκαρ και μπορεί να κάνει την έκπληξη στη Δ.Ταινία ή/και στον Α’ Γυναικείο, το «The Brutalist» χαιρετίστηκε ως ένα φιλόδοξο κλείσιμο ματιού στο αμερικανικό σινεμά των ‘70s, το «A Complete Unknown» σκιαγραφεί με επιτυχία τον Μπομπ Ντίλαν αλλά μοιάζει με παραγγελιά και το «The Substance» έκανε την ανατροπή ως horror χαραμάδα σε μία στιβαρή παράδοση που πριμοδοτεί κυρίως δράματα και βιογραφίες.
Τι μένει; Τελικά οι δυο ταινίες που είχαν συνδέσει τον τίτλο τους με τα Όσκαρ προ μηνών, λίγο μετά την πρεμιέρα τους δηλαδή. Η «Anora» του Σον Μπέικερ, το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα πικρό - μα και σε στιγμές ξεκαρδιστικό - παραμύθι μιας σεξεργάτριας που πίστεψε στο όνειρο, κατάφερε να κερδίσει πρόσφατα τα μεγάλα βραβεία των Ενώσεων Παραγώγων (PGA) και Σκηνοθετών (DGA), ενώ παράλληλα το κλειστοφοβικό «Κονκλάβιο» του Έντουαρντ Μπέργκερ με την ενδιαφέρουσα διαλεκτική πάνω σε θέματα πίστης, ηγεσίας, συμπερίληψης, επικράτησε στο πανίσχυρο Σωματείο Ηθοποιών (SAG) και στα βρετανικά BAFTA.
Ποια από τις δυο θα γράφει ο φάκελος; Ποντάρουμε στην εντοπιότητα (και όχι άδικα). Πάνος Γκένας
Θα κερδίσει: «Anora» του Σον Μπέικερ
Θα θέλαμε να κερδίσει: «Anora» του Σον Μπέικερ
Μείνετε συντονισμένοι στο ΣΙΝΕΜΑ! Την Κυριακή 2 Μαρτίου οι συντάκτες του cinemagazine.gr θα παρακολουθήσουν την 97η Τελετή Απονομής των Όσκαρ και θα ενημερώνουν διαρκώς σάιτ και σελίδες των social media με νέα και νικητές. Βάλτε κανάτες καφέ και ξενυχτήστε μαζί μας!
