Το «Nope», με τον γνωστό ελληνικό τίτλο (πιασάρικος πράγματι, αλλά ως συνήθως το πιασάρικο είναι χαζοβιόλικο και γερνάει γρήγορα) είναι στις αίθουσες και σύντομα η ιστορία θα αρχίσει να διατυπώνει τις πρώτες της εντυπώσεις. Οι κριτικές στο εξωτερικό είναι πολύ καλές, στο εσωτερικό (ως είθισται) λιγότερο καλές, η θετική δική μας του Γιάννη Βασιλείου είναι εδώ.

Κατά τον εδώ υπογράφοντα είναι μια ενδιαφέρουσα, γνώριμη όμως, στιλιστική άσκηση που παντρεύει την επικαιρότητα με το κλασικό, άσκηση που εσωκλείει μια δεύτερη πολιτική ανάγνωση, ασαφή και εν τέλει περιορισμένης εμβέλειας. Πάντως, σε ένα πρώτο ψυχαγωγικό και πολιτικό επίπεδο (μια απλή καταγγελία της ανάγκης μας για διασημότητα), δεν χάνεις τον χρόνο σου, σε κάποιους ενδέχεται και να αρέσει εθιστικά.

Εν πάση περιπτώσει για άλλο λόγο είμαστε εδώ. Ο Τζόρνταν Πιλ είναι μαέστρος και αγαπά τα κοντινά. Κι επ' ευκαιρίας αυτού, το cinefix ξαναβλέπει την χρήση τους στην φιλμογραφία του, ενώ δεν παραλείπει και μια σύντομη εξιστόρηση του γκρο πλαν σε προγενέστρο σινεμά. Και ενώ γενικά όλα όσα βρίσκονται στο πλάνο μετρούν, στις καλές ταινίες, όσο και αυτά που σκόπιμα παραλείπονται από αυτό, στο «κοντινό» η απόλυτη προτεραιότητα είναι στην καταγραφόμενη έκφραση, στην ψυχολογία (και όχι μόνο πάντως) του ανθρώπου που κυριαρχεί.

Περισσότερα εντός.