Αναμφίβολα μια από τις πιο ιδιαίτερες και ξεχωριστές περιπτώσεις ταινιών κινουμένων σχεδίων που ακόμα και σήμερα εξακολουθούμε να συναντάμε σε σχετικές λίστες με αγαπημένα, κλασικα animation, «Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου» αποτελεί για την δική μας, εγχώρια «κατανάλωση» προϊόν καθαρά μεγαλοβδομαδιάτικο και πασχαλινό. Κάθε χρονιά, τέτοια εποχή παιδιά επί παιδιών στήνονται μπροστά από την τηλεοπτική τους οθόνη παρακολουθώντας για πολλοστή φορά μια επική ιστορία πίστης και αφοσίωσης, που καταφέρνει ακόμα να συγκινεί, αποδεικνύοντας μεταξύ άλλων και το μεγαλείο του εν λόγω κινηματογραφικού είδους.
Η ταινία αφορά στην προσαρμογή της βιβλικής ιστορίας της Εξόδου, με αφετηρία το μεγάλωμα του Μωυσή από τον Φαραώ, ως πρίγκιπα, και την αναπόφευκτη μοίρα του Μωυσή να απελευθερώσει τους Εβραίους από τα δεσμά των Αιγυπτίων που τους ήθελαν σκλάβους. Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη, κλασική ταινία κινουμένων σχεδίων που κυκλοφόρησε από την DreamWorks Studios, αν και πολλοί την συγχέουν με την Disney και όχι άδικα, αφού ο Αμερικανός παραγωγός ταινιών Τζέφρι Κάτζενγμπεργκ, συνιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της DreamWorks, είχε διατελέσει πρόεδρος της Walt Disney Studios από το 1984, έως και το 1994. Έχοντας δουλέψει σε ταινίες που άφησαν εποχή, όπως «Η Μικρή Γοργόνα», «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», ο «Αλαντίν» και «Ο Βασιλιάς των Λιονταριών», ο Κάτζενμπεργκ είχε την ιδέα για μια ταινία που αφορούσε στις Δέκα Εντολές, ήδη από τον καιρό που εργαζόταν για την Disney, με αποτέλεσμα όταν το 1994 ιδρύθηκε η DreamWorks αυτή η ιδέα να πέσει στο τραπέζι και να υλοποιηθεί.
Σε σενάριο του Φίλιπ ΛαΖέμπνικ («Ποκαχόντας», «Μουλάν», «Ο Δρόμος για το Ελ Ντοράντο») και σκηνοθεσία των Μπρέντα Τσάπμαν («Brave»), Σάιμον Γουέλς και Στίβεν Χάικνερ με μεγάλη πείρα στο είδος του animation, «Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου» αποτελεί ένα ρηξικέλευθο φιλμ, κυρίως χάρη στην προσθήκη του μιούζικαλ στοιχείου που αναδεικνύει την επική του ιστορία, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς την larger than life μουσική επένδυση των σπουδαίων Χανς Ζίμερ (score) και Στίβεν Σβαρτς (τραγούδια), που εμφυσούν ποιητικότητα και λυρισμό στο φιλμ. Η ταινία κέρδισε άλλωστε το Όσκαρ Τραγουδιού για το «When You Believe», που ερμήνευσαν στην ποπ εκδοχή του η Μαράια Κάρεϊ και η Γουίτνεϊ Χιούστον. Βέβαια, αν έπρεπε να διαλέξουμε ένα κομμάτι που αντιπροσωπεύει ιδανικά την ταινία, θα ήταν σίγουρα το υπέροχο «Deliver Us» από την μοναδική Όφρα Χάζα.
Σε επίπεδο animation, η ταινία περιλαμβάνει μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων, όπως η εμφάνιση του Αγγέλου του Θανάτου (που διαθέτει κάτι από την αισθητική της ντισνεϊκής «Φαντασίας»), αλλά και το φινάλε στην Ερυθρά Θάλασσα, που σύμφωνα με ένα πολύ ενδιαφέρον trivia, χρειάστηκε δέκα animators και κάπου στα δυο χρόνια προκειμένου να ολοκληρωθεί!
Αναμενόμενα υπάρχουν στοιχεία εδώ που εγείρουν ερωτήσεις, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε ταινίες θρησκευτικού περιεχομένου. Για παράδειγμα, λέγεται πως στην αρχή υπήρχε η ιδέα η φωνή του Θεού να ακούγεται από άντρα, γυναίκα και παιδί, αλλά εγκαταλείφθηκε λόγω πιθανών αντιδράσεων (πιθανότατα να ήταν οι ίδιες και σήμερα, αν όχι χειρότερες). Τελικά επικράτησε η επιλογή του Βαλ Κίλμερ, που ερμηνεύει και τον Μωυσή στην ταινία.
Όπως και να ‘χει «Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου» ήταν, είναι και πιθανότατα θα είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές, «πασχαλινές» ταινίες, άμεσα συνδεδεμένες με το παιδικό μας παρελθόν, αλλά και αυτό των επόμενων γενιών, ένα animation επικών διαστάσεων που θα δείχνει πάντα τον δρόμο προς το υπέρτατο, ανθρώπινο αγαθό: την ελευθερία.
