Η περίπτωση της "Ανταλλαγής", όπως και οι περισσότερες ταινίες εποχής, μας έδωσε μια πλούσια σοδειά λαθών, που έχουν να κάνουν τόσο με την συνοχή της αφήγησης, όσο και με το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται.
Ορίστε τι εντόπισαν οι απανταχού δαιμόνιοι συνάδελφοι. Αν όμως παρατηρήσετε κι εσείς κάποια καινούργια αβλεψία, μην διστάσετε να μας ενημερώσετε.
Οι αναχρονισμοί
Το σπίτι της Κριστίν Κόλινς και το διπλανό του, έχουν περίτεχνες στέγες με σύγχρονο στυλ και εξαερισμό. Το 1928, το στυλ της στέγης αυτών των σπιτιών θα ήταν πολύ πιο απλό.
Στη σκηνή που ο ιερέας, Γκούσταβ Μπρίγκλεμπ μιλάει στο ποίμνιό του, το σχήμα των σωλήνων του εκκλησιαστικού οργάνου χρονολογείται μετά το 1950, αποκαλύπτοντας ότι δεν πρόκειται για αυθεντικό χώρο του 1920. Στη δεκαετία του '20, οι σωλήνες του οργάνου θα ήταν κρυμμένες πίσω από κάποιο τοιχίο. Επίσης, υποτίθεται ότι ο ιερέας ανήκει στο πρεσβυτεριανό δόγμα, αλλά σύμφωνα με τη διάταξη του ιερού αυτής της εκκλησίας φαίνεται ότι πρόκειται μάλλον για επισκοπικό ναό.
Ο χαρακτήρας του ντεντέκτιβ Λέστερ Ιμπάρα (σε ερμηνεία του Μάικλ Κέλι) χρησιμοποιεί τον όρο "serial killer" (δολοφόνος κατά συρροή). Η πατρότητα του συγκεκριμένου όρου αποδίδεται στον πρώην πράκτορα του FBI, Ρόμπερτ Ρέσλερ, που τον χρησιμοποιούσε πρώτος στη δεκαετία του '70 και διαδόθηκε ευρέως χάρη στα εκτεταμένα δημοσιεύματα για τα εγκλήματα των Τεντ Μπάντι και Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς στα μέσα της δεκαετίας.
Σε κάποια φάση της ταινίας που εκτυλίσσεται το 1928, βλέπουμε να χρησιμοποιούν θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Η χρήση του ηλεκτρισμού στην ψυχιατρική, άρχισε να εφαρμόζεται μετά το 1937, από τον ιταλό γιατρό, Ούγκο Τσερλέτι.
Ένα βράδυ πριν την εξαφάνισή του, ο Γουόλτερ Κόλινς εκφράζει την απογοήτευσή του γιατί έχασε ένα επεισόδιο του "Amos 'n' Andy". Το πρώτο επεισόδιο της συγκεκριμένης σειράς βγήκε στον αέρα στις 19 Μαρτίου 1928, δέκα μέρες μετά την εξαφάνιση του Γουόλτερ Κόλινς.
Το αριστερό αφτί του Τζέφρεϊ Ντόνοβαν είναι τρυπημένο, χωρίς να έχει καλυφθεί με μακιγιάζ ή στο μοντάζ. Οι τρύπες στ' αφτιά ήταν μάλλον απίθανο να θεωρούνταν αποδεκτές για έναν αστυνομικό του 1928, έστω και Άμερικανό.
Το ρακόρ:
Στο τέλος της ταινίας, το αφεντικό της Κριστίν την καλεί σε δείπνο για να παρακολουθήσουν την τελετή απονομής των Όσκαρ από το ραδιόφωνο. Όμως, μόλις η Κριστίν δέχεται ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του αγοριού που απέδρασε, εγκαταλείπει το εστιατόριο για να πάει στο αστυνομικό τμήμα κι έξω επικρατεί το άπλετο φως της ημέρας, αντί για το σκοτάδι της νύχτας.
Όταν ο Σανφορντ Κλαρκ κοιτάζει αρχικώς τις φωτογραφίες των εξαφανισμένων αγοριών, η τελευταία φωτογραφία της στοίβας, φαίνεται να είναι ενός αγοριού 9 ετών. Ωστόσο, όταν φτάνει σ' αυτή την τελευταία φωτογραφία, η αριθμός της ηλικίας από πίσω έχει αλλάξει σε 10.
Όταν ο Νόρθκατ επισκέπτεται την αδελφή του, εκείνη εμφανίζεται με ανάκατα μαλλιά, να μισοκρύβουν το πρόσωπό της. Στην επόμενη σκηνή τα μαλλιά της φαίνονται φροντισμένα και χτενισμένα προσεκτικά.
Η Κριστίν συνοδεύει τον Γουόλτερ στο σχολείο με το λεωφορείο. Μετά την αποβίβασή του, εκείνη επιστρέφει στη θέση της στην δεξιά πλευρά, αλλά αργότερα φαίνεται να κάθεται στην αριστερή.
Όταν η νοσοκόμα καταβρέχει την Κριστίν, βλέπουμε για μια στιγμή ένα από τα τατουάζ που έχει στην πλάτη η Αντζελίνα Τζολί.
*Πηγή: IMDB
Από τη Μαριλένα Φραγκιάδη
