Της Κορέας προβλέπουμε ότι θα γίνει μέσα στο 2012, καθώς όχι ένας, ούτε δύο, αλλά τρεις Κορέατες σκηνοθέτες με σκοτεινό background ετοιμάζουν σχεδόν παράλληλα τα big budget αγγλόφωνα ντεμπούτα τους! Κι αν το φαινόμενο της μετανάστευσης στο Χόλιγουντ Ασιατών – και όχι μόνο – σκηνοθετών, με αμφιλεγόμενα συνήθως αποτελέσματα, μόνο καινούργιο δεν είναι, στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί αξιοσημείωτο γεγονός, όταν αφορά τους τρεις σημαντικότερους ίσως σκηνοθέτες της χώρας.
Τα φώτα της δημοσιότητας έχει τραβήξει, φυσικά, περισσότερο απ’ όλους ο σούπερ σταρ στυλίστας του κορεάτικου σινεμά, Παρκ Τσαν-γουκ («Old Boy»), ο οποίος έβγαλε επιτέλους από το συρτάρι του Χόλιγουντ το «Stoker», το πολυσυζητημένο σενάριο του Γουέντγουρθ-«Prison Break»-Μίλερ, αγκαζάροντας ως πρωταγωνιστές τους Μάθιου Γκουντ, Μία Γουασικόφσκα και Νικόλ Κίντμαν. Κι ενώ ο Παρκ έχει ένα Α-list καστ (αλλά και τον Φίλπ Γκλας στη μουσική επένδυση) να μοστράρει για να προβάλλει το ακόμα ιδιαιτέρως μυστικοπαθές στόρι γύρω από τη σχέση μίας νεαρής με έναν μυστηριώδη θείο που εισβάλλει στη ζωή της μετά τον θάνατο του πατέρα της, ο συμπατριώτης του, Κιμ Τζι-γουν, έχει κάτι πολύ πιο θηριώδες να προτάξει στο «Last Stand»: το comeback του πρώην σφίχτη, πρώην γερουσιαστή και πρώην οικογενειάρχη Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ.
Το κόνσεπτ ενός πικραμένου, μεθοριακού σερίφη που αναλαμβάνει με ελάχιστα μέσα να σταματήσει τη μεγαλειώδη έξοδο ενός δραπέτη μεγαλέμπορου ναρκωτικών από τη χώρα ακούγεται σαν περιπέτεια της σειράς που θα ταίριαζε καλύτερα στον επιδειξιομανή μπιμουβά Τόνι Σκοτ. Ευτυχώς, το αντισυμβατικό παρελθόν του Κιμ ως σκηνοθέτης των «A Tale of Two Sisters», «Γλυκόπικρη Ζωή», «Ο Καλός, ο Κακός και ο Περίεργος», αλλά και του αβάσταχτα σαδιστικού «I Saw the Devil», μάς κάνει να ελπίζουμε σε κάτι απείρως πιο ιδιαίτερο και εκκεντρικό από ένα όχημα επαγγελματικής ανάνηψης του πάλαι ποτέ δημοφιλούς μουσκουλιασμένου σταρ. Ο σκηνοθέτης περιγράφει αρκούντως ιντριγκαδόρικα την ταινία ως «ένα μείγμα “Die Hard” και “High Noon”» - το γεγονός όμως ότι, πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί η ταινία, δήλωσε επίσης πως θα επιστρέψει στα πάτρια εδάφη για το επόμενο πρότζεκτ του («The Fall of Humanity») να το εκλάβουμε άραγε ως κακό οιωνό;
Πιο ελπιδοφόρα είναι η περίπτωση του Μπονγκ Τζουν-χο, ο οποίος, αν και συγκριτικά πιο άσημος στα καθ’υμάς, έχει αποδειχθεί συνεπέστερος όλων, χαρίζοντάς μας το ντελιριακό monster movie «The Host» και το εξαιρετικό, αν και αδικαιολόγητα αγνοημένο από τους Ελληνες διανομείς, φιλμ νουάρ τρίτης ηλικίας «Mother». Για το αγγλόφωνο ντεμπούτο του (με συμπαραγωγό τον Παρκ Τσαν-γουκ), ο Μπονγκ επέλεξε να διασκευάσει το μετα-αποκαλυπτικό γαλλικό κόμικ «Le Transperceneige» («Snow Piercer»), που θέλει τους τελευταίους επιζώντες μίας κατεστραμμένης και παγωμένης Γης να επιβαίνουν σε ένα γιγαντιαίο τρένο με άγνωστο προορισμό, όπου έρχονται αντιμέτωποι με αλλόκοτα φαινόμενα και ταξικές συγκρούσεις. Ο ίδιος μιλά για την απόλυτη ταινία πάνω σε τρένο και εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να τον αμφισβητήσουμε... πόσω μάλλον όταν ο πολύς Τζέι Τζέι Έιμπραμς δηλώνει φαν του Μπονγκ και τον γυροφέρνει εδώ και καιρό για μελλοντική τρομολαγνική συνεργασία αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Θανάσης Πατσαβός
