W

Βρισκόμαστε στο έτος 2003, και εν μέσω πολεμικής ατμόσφαιρας ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει συνάντηση με τον πρέσβη της Σαουδικής Αραβίας όπου πληροφορεί το παγκόσμιο κοινό ότι έχει σταματήσει την κατανάλωση γλυκών σε ένδειξη συμπαράστασης προς τα αμερικανικά στρατεύματα. .

W

Από τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Βρισκόμαστε στο έτος 2003, και εν μέσω πολεμικής ατμόσφαιρας ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει συνάντηση με τον πρέσβη της Σαουδικής Αραβίας όπου πληροφορεί το παγκόσμιο κοινό ότι έχει σταματήσει την κατανάλωση γλυκών σε ένδειξη συμπαράστασης προς τα αμερικανικά στρατεύματα. Ιδιος πρόεδρος, διαφορετικό σκηνικό. Κατά τη διάρκεια ενός μίτινγκ για τον πόλεμο που μαίνεται στο Ιράκ, κλειδώνει έξω από την αίθουσα συνεδρίασης τον υπουργό εξωτερικών του.

Θα περίμενε κανείς να συναντήσει τις παραπάνω σκηνές σε κάποια χονδροειδή παρωδία, αποτελούν όμως αληθινά αποσπάσματα από το σενάριο του βιογραφικού δράματος «W» που γυρίζει αυτές τις μέρες ο Ολιβερ Στόουν. (Διαβάζεται «Ντάμπια», ηχητική σύντμηση του γράμματος «w» και ταυτόχρονα παρατσούκλι του Προέδρου των ΗΠΑ). Δράμα βέβαια, τρόπος του λέγειν, καθώς μια ταινία επικεντρωμένη στην πολύχρωμη προσωπικότητα του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ δε θέλει και ιδιαίτερη προσπάθεια να μετατραπεί σε μια εξίσου πολύχρωμη κωμωδία, κάτι που ο Στόουν δεν πολυδείχνει να θέλει να αποφύγει. «Ο Μπους δεν είναι ένας περίπλοκος και σκοτεινός άνδρας. Αυτή η ταινία μπορεί να είναι πιο αστεία (από το «Νixon» και το «JFΚ») επειδή ο Μπους είναι αστείος. Είναι απροσάρμοστος και κάνει αστείες φάτσες όλη την ώρα, δεν είναι ένας τυπικός Πρόεδρος. Οπότε ας το διασκεδάσουμε», λέει ο προβοκάτορας σκηνοθέτης σε συνέντευξή του στο Entertainment Weekly, συγκρίνοντας το «W» με τις προηγούμενες πολιτικές του βιογραφίες.

Loading the player ...

Ο πολιτικός κόσμος στην Αμερική, βέβαια, αντιμετωπίζει την ταινία με αρκετό σκεπτικισμό. Ο νυν πλανητάρχης είναι φιγούρα που ήδη προσεγγίζει τα όρια της καρικατούρας και στα χέρια ενός δημιουργού όπως ο Στόουν, τον οποίον ποτέ κανείς δεν κατηγόρησε για λεπτότητα, είναι αρκετά πιθανό να μετατραπεί σε ακόμα πιο μονοδιάστατο αστείο. Ο δημιουργός, που μοιάζει να έχει παραιτηθεί στην πιθανότητα ότι η νέα του ταινία θα ξεσηκώσει σάλο, επιμένει ότι θα αποτελεί ένα ισορροπημένο πορτρέτο του Μπους, κάτι που ενδεχομένως να υποστηρίζεται από την ανάληψη του ρόλου από τον εσχάτως πολύ καυτό δημιουργικά Τζος Μπρόλιν. Μέσα σε ένα χρόνο συμμετείχε στα «Καμιά Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους», «Αmerican Gangster», «Στην Η Κοιλάδα του Ηλά» αλλά και «Ρlanet Τerror», αποδεικνύοντας ότι δεν παίρνει υπερβολικά σοβαρά τον εαυτό του.

Γιατί όμως να μας ενοχλεί εμάς το πόσο δίκαια θα απεικονιστεί στη μεγάλη οθόνη ένας πλανητάρχης που γίνεται αντικείμενο παγκόσμιας χλεύης, κατόπιν του παρ ολίγον πνιγμού του από ένα αλμυρό πρέτζελ ή που απευθύνεται στους υπουργούς του με ανόητα παρατσούκλια τύπου «Μπαλονοπόδαρος»; Ισως επειδή το αριστερίζον Χόλιγουντ είναι έτοιμο να επαναλάβει το προ τετραετίας λάθος του Μάικλ Μουρ, ο οποίος με το λαϊκιστικό «Fahrenheit 9/11» του, δεν αποκλείεται να ήταν αυτός που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των Ρεπουμπλικάνων στις εκλογές του 2004. Κι επειδή τώρα, με έναν δημιουργό εξίσου ακραίο ο οποίος βιάζεται να έχει το «W» έτοιμο για κυκλοφορία στις αίθουσες πριν την εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου, δεν αποκλείεται να το ξανακάνει.

Εκτός από τον Τζος Μπρόλιν στο ρόλο του Μπους, πρωταγωνιστούν ακόμη οι Ελίζαμπεθ Μπανκς (Λόρα Μπους), Ρίτσαρντ Ντρέιφους (Ντικ Τσέινι), Σκοτ Γκλεν (Ντόναλντ Ράμσφελντ), Ελεν Μπέρστιν (Μπάρμπαρα Μπους), Τάντι Νιούτον (Κοντολίζα Ράις), Ιόαν Γκράφαντ (Τόνι Μπλερ), Τζέιμς Κρόμγουελ (Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος).

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ