Το θεατρικό έργο του Έντουαρντ Άλμπι, που το 1962 προκάλεσε ένα πρωτοφανές σοκ με την αυθάδικη γλώσσα και την παραμορφωτική απεικόνιση της κοινωνικής βιτρίνας, έμελε να γίνει ένα εξίσου εύστοχο και τολμηρό κινηματογραφικό ντεμπούτο δια χειρός Μάικ Νίκολς («Ο Πρωτάρης», «Εξ Επαφής»).
Μακριά από τις ρομαντικές ηρωίδες του Τένεσι Ουίλιαμς και τους αποξενωμένους μετανάστες του Άρθουρ Μίλερ, ο Άλμπι κουρελιάζει στο «Ποιος Φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» το μύθο του απομονωμένου, αστικού «θερμοκηπίου» τοποθετώντας σε θέση μάχης ένα παντρεμένο ζευγάρι μεσοαστών απέναντι σε ένα άλλο, μικρότερης ηλικίας. Αυτό που θα ακολουθήσει μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον ενός διαμερίσματος είναι το πιο αδίστακτο, απελπισμένο και άγριο ξεγύμνωμα της οικογενειακής εστίας.
Βραβευμένο με 5 Όσκαρ (Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, Κοστουμιών, Φωτογραφίας και Γυναικείων ρόλων), το «Ποιος Φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» βρίσκει τους Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Ρίτσαρντ Μπάρτον στην κορυφαία ερμηνευτική τους στιγμή. Οι δυο τους παντρεύτηκαν δυο φορές και αποτέλεσαν για χρόνια ένα από τα διασημότερα κινηματογραφικά ζευγάρια στην ιστορία της show biz, μια σχέση που, παρά τους περιπετειώδεις χωρισμούς και τους γάμους με άλλα πρόσωπα, κράτησε ως το θάνατο του Μπάρτον το 1984.
Στην ταινία του Νίκολς ο θεατής γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της «τέχνης που αντιγράφει τη ζωή» και ο κινηματογραφικός φακός παρατηρεί ένα ταξικό και φυλετικό παιχνίδι, στο οποίο οι παίκτες έχουν πλήρη επίγνωση των κανόνων που αποδομούν.
Οι αντιθετικοί φωτισμοί της ασπρόμαυρης φωτογραφίας του Χάσκελ Γουέξλερ, οι εξαιρετικές, σκηνογραφικές λεπτομέρειες του ακατάστατου σπιτιού, που προδίδουν την αποσύνθεση του γάμου των πρωταγωνιστών, τα παλλόμενα κάδρα του Νίκολς, οι σαρωτικές ερμηνείες του καλοκουρδισμένου κουαρτέτου των ηθοποιών, συνθέτουν το αριστούργημα του Νίκολς, που φέτος συμπληρώνει 57 χρόνια.
«Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» ρωτά στο φινάλε ο Τζορτζ (Μπάρτον) την Μάρθα (Τέιλορ) και εκείνη απαντά ως αντιπρόσωπος όσων αγωνιούν μπροστά στο δέος της τρέλας και του θανάτου, «Εγώ». Αν και κοινωνικά συνειδητοποιημένοι μέσα σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον που δεν αφήνει περιθώρια επαναπροσδιορισμού, η Μάρθα και ο Τζορτζ αποκαλύπτουν τις πληγές τους και τολμούν με γενναιότητα και θράσος την πιο οδυνηρή ενδοσκόπηση.
