Χαλαρός, ευδιάθετος και με όρεξη για συζήτηση ο Γούντι Χάρελσον έπλεξε το εγκώμιο του Άλεξ Πάρκινσον, σκηνοθέτη της ταινίας, μας μίλησε για το πως είναι να γυρίζονται σήμερα ταινίες δράσης παλαιάς κοπής, για το αν νιώθει άνετα να μη κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια, μεταξύ των οποίων και μια νέα συνεργασία με τον Μάθιου ΜακΚόναχι.

Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να γνωρίζετε τους χαρακτήρες που υποδύεστε, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα; Σας βοηθάει αυτό ή μερικές φορές σας αποσπά από τον τρόπο που θα θέλατε να τους υποδυθείτε βάσει σεναρίου;

Θα έλεγα ότι βοηθάει πολύ. Στην προκειμένη περίπτωση ήθελα να δώσω απλά μια αίσθηση του χαρακτήρα, δεν ήθελα για παράδειγμα να κοπιάρω την προφορά του Ντάνκαν Άλοκ. Μερικές φορές όταν κάνεις μια προφορά - εκτός κι αν είσαι η Μέριλ Στριπ - μπορεί να αποσπάσεις τον θεατή από την υπόθεση, ιδιαίτερα αν η προφορά σου είναι κακή, όπως θα ήταν στην περίπτωσή μου, δεδομένου ότι είμαι κάπως τεμπέλης με αυτά (γέλια).

Αν βρισκόσασταν σε μια παρόμοια κατάσταση με αυτήν του ήρωα, τι θα ήταν το ένα και μοναδικό πράγμα που πιστεύετε ότι θα σας κρατούσε στη ζωή;

Νομίζω ότι θα ήταν οι άνθρωποι που αγαπώ. Αυτό σκεφτόταν και ο Κρις, την κοπέλα του και την οικογένειά του. Και εγώ αυτό θα σκεφτόμουν. Νιώθεις άσχημα για τους ανθρώπους σου, επειδή θα τους αφήσεις πίσω και θα είναι στεναχωρημένοι. Είναι πραγματικά απίστευτο αλλά στην περίπτωση του Κρις, κανένας δεν ξέρει πως ακριβώς συνέβη αυτό.

Κατά το παρελθόν έχετε πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες. Εδώ κρατάτε έναν πιο μικρό και υποστηρικτικό ρόλο. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέλετε να συμμετέχετε στη συγκεκριμένη ταινία;

Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που είναι τόσο συγκλονιστικά μεγάλες και αυτή είναι μία από αυτές. Μου αρέσει να κάνω υποστηρικτικούς ρόλους. Δεν νιώθω την ανάγκη να είμαι ο πρωταγωνιστής. Με τραβάει η καρδιά της ταινίας και αυτή η ταινία έχει μια πραγματικά μεγάλη καρδιά.

Πώς ήταν το να πρέπει να γυρίσετε τις σκηνές σας σε τόσο περιορισμένους χώρους; Πώς βιώσατε την όλη εμπειρία;

Ήταν πολύ στενά (γέλια). Αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που ρωτούσα τον Άλεξ [τον σκηνοθέτη], του έλεγα «Έπρεπε να το κάνεις σε αυτή την κλίμακα; Δεν μπορούσες να αφήσεις λίγο περισσότερο χώρο;». Τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν. Ήταν στενά φυσικά, αλλά είχε πλάκα.

Σε μια συνέντευξή σας στους New York Times πριν δύο χρόνια, είχατε πει ότι αισθανόσασταν πως είστε σε ένα σημείο όπου μπορείτε να αντιμετωπίσετε σχεδόν τα πάντα. Δεν νιώθατε πάντα έτσι; Και τι υπάρχει εκεί έξω για εσάς που δεν το έχετε αντιμετωπίσει ακόμα;

Νομίζω ότι θέλω να παίξω την Oprah (γέλια). Σοβαρά τώρα, απλά αισθάνομαι πολύ περισσότερο πια. Το πιο δύσκολο πράγμα στην υποκριτική στον κινηματογράφο είναι όταν λένε «action», δεν ξέρεις ποια θα είναι η αντίδρασή σου στο σετ μέχρι εκείνη ακριβώς τη στιγμή.

Γίνομαι πολύ νευρικός πριν γυρίσω οποιαδήποτε ταινία. Μέχρι και σήμερα συνήθως δεν κοιμάμαι το βράδυ πριν το γύρισμα και πάω στο σετ γεμάτος ένταση και νευρικότητα και μετά προσπαθώ να χαλαρώσω και τελικά μέχρι την τρίτη μέρα γυρίσματος, είμαι απλά χαρούμενος.

Πώς βλέπετε την τεχνική ανάπτυξη και την τεχνολογική πρόοδο στη δουλειά σας; Δεδομένου πως η καινούργια σας ταινία αποτελεί, με έναν τρόπο, μια επιστροφή στις ρίζες και στις ταινίες που κάνατε παλιά, πριν την εκτεταμένη χρήση των CGI.

Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Θαυμάζω την πρόοδο που έχει γίνει, αλλά ξέρετε, είναι πολύ διαφορετικό το να βρίσκεσαι μπροστά από ένα πράσινο πανί και να παίζεις με κάτι που δεν είναι εκεί. Εξακολουθούν να μου αρέσουν ταινίες σαν αυτή εδώ, που μοιάζουν με αληθινές εμπειρίες.

Ο χαρακτήρας που υποδύεστε συνδυάζει στοιχεία δράματος και κωμωδίας. Θεωρείτε ότι σε σκοτεινούς καιρούς, το χιούμορ και η κωμωδία μπορούν να βοηθήσουν;

Λοιπόν, εσείς τι λέτε; Πιστεύετε ότι ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς;

Νομίζω πως ναι.

Συμφωνώ μαζί σας, άρα θα έλεγα πως είναι ωραίο να βλέπεις μια κωμωδία ή κάτι που απλά σε κάνει να γελάς και να ξεχνιέσαι. Μου αρέσει να ξεφεύγω, το έχω ανάγκη. Η κωμωδία για εμένα είναι αυτό που χρειάζομαι. Το επόμενο μάλιστα πράγμα που κάνω είναι μια εκπομπή με τον Μάθιου ΜακΚόναχι που γυρίζουμε στο Όστιν και παίζουμε τους εαυτούς μας, λέγεται «Brothers». Θα είναι πολύ αστείο!

Μιλάμε για μια ταινία δράσης, πρωτίστως, όμως το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι δεν υπάρχει κακός σε αυτή την ταινία, όπως συνηθίζεται τουλάχιστον στις περισσότερες ταινίες αυτού του είδους. Συμφωνείτε με αυτό;

Ναι βέβαια! Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο κακός εδώ είναι ο χρόνος. Αλλά είναι πραγματικά υπέροχο αυτό που συμβαίνει, γιατί όλοι προσπαθούν να ανατρέψουν αυτήν την συνθήκη. Υπάρχουν, για παράδειγμα, άνθρωποι σε αυτό το πλοίο που έκαναν πράγματα που αν δεν μπορούσαν να παρακάμψουν το αποτέλεσμα ίσως και να ήταν πολύ διαφορετικό.

INFO
Η ταινία «Τελευταία Ανάσα» προβάλλεται ήδη στις αίθουσες από την Tanweer.