«Είδα τρία λεπτά από δαύτο. Το προσπάθησα γερά για τρία λεπτά. Ω Θεέ μου δεν μπορούσα. Ζητώ συγγνώμη σε όποιον το αγάπησε. Δεν μπορούσα να επενδύσω αυτό το χρόνο.»

Τάδε έφη Λόρενς, Τζένιφερ Λόρενς, για την «Αόρατη Κλωστή», καθένας/καθεμιά/καθένα μπορεί και πρέπει να έχει τη γνώμη του (δεν είναι απαραίτητο να την δημοσιεύει, γιατί μετά θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του, συμβαίνει με όλους).

Εφτά χρόνια μετά η μουσική έχει αλλάξει, από τη μια άκρη πήγαμε στην άλλη. Η Λόρενς είδε την «Μια Μάχη Μετά την Άλλη» και «Ω Θεέ μου [ξανά]. Το είδα σε 70mm ΙΜΑΧ και είναι η πιο απίστευτη ταινία που έχω δει ποτέ μου», δήλωσε εκστατική. Να παίζει ρόλο ότι συνεργάζεται με ΝτιΚάπριο σύντομα για τον νέο Σκορσέζε; Δεν θα το έλεγα, η Λόρενς έχει ένα (μεταξύ πολλών) καλό, είναι ανοιχτόκαρδη και (φαντάζει) ειλικρινής στις συνεντεύξεις της. Και ευφυής, επίσης. Απόδειξη;

Την ρώτησαν για τον Τραμπ. Και αντί να ξεκινήσει το ίδιο διχαστικό χολιγουντιανό τροπάρι των Ακτών (και όλων που φλέγονται σύγκορμοι για άμεσες απαντήσεις σε κάθε ερώτημα που τίθεται (και τίθενται τόσα πολλά είναι αλήθεια, διαρκώς), είπε: «Όπως ξέρουμε, εκλογές μετά εκλογών, το τι λένε οι διασημότητες δεν έχει καμμιά σημασία για αυτούς που ψηφίζουν. Οπότε τι να πω εγώ; Απλώς μια άποψη πάνω σε κάτι που ρίχνει λάδι στη φωτιά που διαλύει τη χώρα. Είμαι καλλιτέχνις. Με τις θερμοκρασίες και το πώς μπορούν να πάνε τα πράγματα δεν θέλω να αρχίσω να αποθαρρύνω τον κόσμο από τις ταινίες και την τέχνη επειδή δεν θα τους αρέσουν οι πολιτικές μου απόψεις. Θέλω να προστατεύσω την δουλειά μου ώστε να μπορείς ακόμα να χαθείς σε αυτό που κάνω.»

Η Λόρενς μόλις έχασε αυτούς που δεν ανέχονται να διαφωνείς μαζί τους. Αλλά απάντησε πολιτικά και αξιοθαύμαστα για όλους τους υπόλοιπους.