Ο Μάικλ Στούλμπαργκ έρχεται από μια άλλη εποχή σινεμά. Είναι ηθοποιός χαρακτήρων, μεγάλης κοψιάς, εύπλαστου προσώπου και εξαντλητικά δουλεμένης, δεξιοτεχνικής (και ολίγον έμφυτης…) ικανότητας να «φοράει» τα χαρακτηριστικά του σε μια γκάμα ήθους χαρακτήρων που σε ξαφνιάζει συστηματικά. Και μόνο βλέποντας τι έχει σωρεύσει από τον «Σοβαρό Άνθρωπο» των Κοέν (πόσα τους χρωστάμε, βάλτε κι αυτόν), εύκολα διαπιστώνει κανείς με τι βουλιμία έχει πέσει πάνω του μια βιομηχανία που έχει σκοτώσει την τέχνη του casting και ο Στούλμπαργκ έρχεται επιτακτικά να της το θυμίσει.
Σπουδασμένος με ευρύτητα από το UCLA και την Οξφόρδη μέχρι το…Βίλνιους, το Λονδίνο και το Τζούλιαρντ στη Νέα Υόρκη, ο Στούλμπαργκ είναι κοντά μας από τα τέλη του ’90 όταν η τηλεόραση και το θέατρο ήταν περισσότερο ο χώρος του. Ενδιαφέρον είναι πως στην περίοδο αυτή γνωρίζεται με τον Τιμ Μπλέικ Νέλσον (τον θυμάστε ως μέλος του θιάσου των Κοέν αλλά και ως ρολίστα άλλων παραγωγών) που είναι φτασμένος συγγραφέας και μαζί κάνουν και στο σινεμά και στο θέατρο το «Grey Zone» με θέμα του τους Sonderkommando των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Ίσως μέσω Νέλσον ο Στούλμπαργκ φτάνει στους Κοέν με τον γνωστό και ποτέ εξαιρετέο «Σοβαρό Άνθρωπο» κι έκτοτε ακολουθεί μια 10ετία-όνειρο, όπως θα δείτε από τις φωτογραφίες. Μοναδική κηλίδα που επηρεάζει και «σκοντάφτει» την καριέρα του το έτοιμο «Gore», για την ζωή του Γκορ Βιντάλ, που θα έπαιζε τον σύντροφο του συγγραφέα, αλλά καθότι Βιντάλ είναι ο Κέβιν Σπέισι αν θα το δούμε και πότε…
-
«Hugo» (2011) του Μάρτιν Σκορσέζε -
«Lincoln» (2012) του Στίβεν Σπίλμπεργκ -
«Trumbo: Ο πιο γνωστός άγνωστος σεναριογράφος του Χόλιγουντ» (Trumbo, 2015) του Τζέι Ρόουτς -
«Η Άφιξη» (Arrival, 2016) του Ντενί Βιλνέβ -
«Να Με Φωνάζεις Με τ' Όνομά Σου» (Call Me By Your Name, 2017) του Λούκα Γκουαντανίνο -
«Απαγορευμένα Μυστικά» (The Post, 2017) του Στίβεν Σπίλμπεργκ -
«Η Μορφή του Νερού» (The Shape of Water, 2017) του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
Τέλος, αλλά όχι και λιγότερο σημαντικά, να σημειωθεί η επίσης αξιοσημείωτη τηλεοπτική καριέρα της τελευταίας 10ετίας με «Boardwalk Empire», «Fargo», «Your Honor», ενώ εύφημα σχόλια ακούστηκαν για την επιστροφή του μετά από χρόνια (πλανεύτρα η βιομηχανία του σινεμά) στον ρόλο του Σωκράτη με το «Public Theater» - με το οποίο 23 χρόνια πριν είχε κάνει το «Dybbuk», μια καρμική αναφορά στον δαίμονα που μνημονεύεται στην αρχή της ταινίας που του άλλαξε και τελικά και την ζωή, τον «Σοβαρό Άνθρωπο». Ωραίοι κύκλοι.
Να είναι γερός, είναι απολύτως απαραίτητος σ’ ένα χολιγουντιανό σινεμά που έχει χάσει τις «φάτσες» του και τις χρειάζεται περισσότερο απ’ όσο καταλαβαίνει.
