Και τώρα που τελείωσαν τα Όσκαρ και μια ακόμα μακρά περίοδος βραβεύσεων, τώρα που έκλεισαν και επίσημα οι λογαριασμοί με το 2024, σαλπάρουμε για την σοδειά του νέου έτους. Και αυτό δεν μπορεί να σημαίνει παρά «Κάννες», ναι μολονότι Σάντανς και Βερολίνο έχουν ήδη, κάπως αθόρυβα, συντελεστεί. Το Φεστιβάλ των Φεστιβάλ, η πιο μεγάλη μηχανή παραγωγής σινεμά σε όλο τον κόσμο, είναι ήδη δύο μήνες μακριά και η φημολογία για το τι θα αποτελέσει το lineup του δίνει και παίρνει.
Προτού σας παραδώσουμε την πλήρη λίστα του Hollywood Reporter, κάνουμε μια περιήγηση σε κάποιους από τους τίτλους που κρατούν λίγο παραπάνω το μάτι και φιλοδοξούν να κάνουν κάτι παρόμοιο και με την σινεφιλ προσοχή μας.
- «After the Hunt»: Τζούλια Ρόμπερτς και Άντριου Γκάρφιλντ σε ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο, μια ακόμα χολιγουντιανή άσκηση για τον άρρωστα παραγωγικό Ιταλό, θρίλερ και μαζί πραγματεία των άγριων καιρών μας. Μικρές πιθανότητες, συνήθως ο Λούκα πηγαίνει Βενετία, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
- «The Avenging Silence»: Η επιστροφή του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν, πολυαναμενόμενη για πολλούς, 9 χρόνια μετά το «Neon Demon» σε μια παραγωγή που πιθανόν να βρεθεί στην Κρουαζέτ, με τον Δανό να μιλά για μια ιδιωτική του σύμμειξη Ίαν Φλέμινγκ-Γουίλιαμ Μπάρουζ. Όπως πάντα με τις ταινίες του, περιμένεις, δεν είσαι βέβαιος ποτέ. Δεν είναι κακό αυτό.
- «Bugonia»: Yorgos' Game, με άλλα λόγια. Ο Λάνθιμος ίσως διαλέξει τις Κάννες, μολονότι ακούγεται πιο πιθανό να αριβάρει στην Βενετία, για μια ταινία που έρχεται από ένα καρφωτό διπλό «Poor Things» και «Kinds of Kindness», με Έμα Στόουν και Τζέσι Πλέμονς, και έχει ήδη προγραμματιζόμενη διανομή τον Νοέμβριο. Να φοβόμαστε ένα backlash μετά την οσκαρική επιτυχία;
- «Die, My Love»: Όταν Λιν Ράμσεϊ κάνει τανία, όχι πολύ συχνά δηλαδή, την πάει στη νότια Γαλλία. Τούτο, με Ρόμπερτ Πάτινσον και Τζένιφερ Λόρενς, είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα στο χείλος της παράνοιας λόγω γάμου και μητρότητας. Δεν έχει ξανακάνει ακριβώς κάτι τέτοιο η Τζένιφερ Λόρενς, ευγενικά ρωτάμε.
- «Eddington»: Λέτε ο Άρι Άστερ, που ποτέ δεν έχει κατεβάσει ενδεκάδα στις Κάννες, να πάει με τούτο φέτος; Χοακίν Φίνιξ, Έμα Στόουν πρέσβειρα και Πέδρο Πασκάλ ηγούνται του καστ, με τον Άστερ να χρειάζεται επειγόντως (αποκλειστικά) θετική κινηματογραφική δημοσιότητα.
- «Father Mother Sister Brother»: Τζιμ Τζάρμους και Κάννες είναι ομώνυμα και, παραδόξως, έλκονται. «Η ταινία είναι μια σειρά χαρακτηρολογικών σπουδών, ήρεμων, παρατηρητικών, μη επικριτικών. Μια κωμωδία με νήματα μελαγχολίας», λένε. Με τον Τζιμ στο τιμόνι (πότε δηλαδή δεν έπλευσε άψογα;) και Μπλάνσετ, Ντράιβερ, Κριπς, Γουέιτς, Ράμπλινγκ στο καστ, δεν έχουμε παρά να ελπίζουμε στον μόνιμο των Καννών Τζιμ να επανακάμψει.
- «Highest 2 Lowest»: Ναι, είναι πείραγμα του «High and Low» του Κουροσάβα, ναι αυτά τα πράγματα είναι ανίερα, όμως τι να κάνουμε ο Σπάικ Λι είναι ο Σπάικ Λι, έχει μια λόξα τελευταία να διασκευάζει απωνατολίτες (θυμάται κανείς το «Oldboy» του;), παίζει ο Ντένζελ (οπότε αρκεί, θα πει κάποιος), μια σχέση 39 (!) χρόνων με τις Κάννες ενδέχεται να επιστεγαστεί και φέτος.
- «The History of Sound»: Ο Νοτιοαφρικανός Όλιβερ Χερμάνους και το queer δράμα του σε φόντο 1ου ΠΠ που όλοι περιμένουν, καθώς...σινέ-νοχοι είναι οι Πολ Μέσκαλ και Τζος Ο' Κόνορ. Εμπορική καταδίκη, φεστιβαλικό must, πιθανότατο κριτικό darling, όλα σε ένα.
- «Jupiter»: Η επιστροφή του Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ, πιθανόν για να υπενθυίσει ποιος είναι ο καλύτερος Ευρωπαίος δημιουργός, λέμε οι λάτρεις του, είναι πρώτα-πρώτα ενα γεγονός ευγνωμοσύνης προς το σύμπαν που δεν μας τον πήρε πρόωρα. Σε ταινία του δεν ελπίζαμε, οπότε αυτό είναι το απόλυτο bonus. Επίσης μάλλον δεν πάει/προλαβαίνει Κάννες, αλλά ποιος αντέχει να μην κάνει μια αναφορά στο σκηνοθέτη του «Leviathan», της «Επιστροφής» και του «Loveless»;
- «The Mastermind»: Η επιστροφή της Κέλι Ράιχαρντ, τρία χρόνια αφ' ότου το «Showing Up» ήταν αγαπημένο στο φεσιτβάλ, είναι κάτι που θα επιδιώξει ο Τιερί Φρεμό, το λαγωνικό που θέλει πάντοτε τους δικούς του στην ευρύτερη οικογένεια των Καννών. «Η αρχόντισα του indie μινιμαλισμού» (στο Hollywood Reporter τα σχόλιά σας) είναι σαφώς μία από αυτούς.
- «Materiaists»: Το καινούριο της Σελίν Σονγκ, η ρομαντική κομεντί με το (εικάζουμε) ζοφερό φινάλε το βγαλμένο από τη ζωή, είναι σχεδόν σφραγισμένο για το φεστιβάλ, εκτός και αν, που αποκλείεται, προτιμηθεί να μην βγει καν σε φεστιβάλ για επικοινωνιακή προθέρμανση. Παίζει η Ντακότα Τζόνσον, ο Κρις Έβανς και ο Πέδρο Πασκάλ, μας είχε από το «Ντακότα». Έξοδος στις αμερικανικές αίθουσες στις 13 Ιουνίου, μια ταινία που γεννά περιέργεια για το πώς θα πατήσει η δημιουργός του πολυδιαφημισμένου «Past Lives».
- «No Other Choice»: Aν την προλάβει, θα είναι στις Κάννες. Αυτή είναι η λεγόμενη ρήτρα «Παρκ Τσαν-γουκ» και εναπόκειται στον μεγάλο Κορεάτη, τον πιο μεγάλο των τελευταίων 30 ετών Κορεάτη, αφού ερωτηθήκαμε.
- «Nouvelle Vague»: Με αυτόν τον τίτλο. Από τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. ΣΤΟ φεστιβάλ της Γαλλίας. Κλειδωμένο από τον Φρεμό με αγάπη.
- «Orphan»: Η κρίσιμη τρίτη ταινία του Λάσλο Νέμες, του Ούγγρου που τιμήθηκε δεόντως ή υπέρμετρα (αναλόγως που στέκεται κανείς) για τον «Γιο του Σαούλ» και χτυπήθηκε μόνο υπέρμετρα για το «Sunset» που το ακολούθησε. Σε αυτή την, λέγεται, ημιαυτοβιογραφική ταινία του θα κριθεί, πολύ φοβούμαστε, το μέλλον και η υπόληψή του. Εμείς θα τον πιστεύουμε ακόμα κι αν στραβοπατήσει.
- «The Phoenician Scheme»: Η ταινία του Γουές Άντερσον θα φέρει στο κόκκινο χαλί του Παλαί «όλα τα αστέρια του στερεώματος», που έλεγαν παλιά για την MGM, έναν στόλο ονομάτων για την γνώριμη διακόσμηση των κάδρων του Αμερικανού που τα social λατρεύουν.
- «Silent Friend»: Κι άλλη μια γνώριμη από την Ουγγαρία, η Ίλντικο Ενιέντι, με την Λεά Σεντού στην προμετωπίδα (αλλά και τον μεγαλο Τόνι Λουνγκ, πάντα καλωσορίζουμε), έρχεται με προοπτικές στο φεστιβάλ, εκτός μακρινού απροόπτου.
- «The Way of the Wind»: Λίστα φτιάχνουμε, Κάννες έρχονται. Προτού η ελπίδα φύγει κι αυτή ότι θα είναι η χρονιά που θα έρθει φορτωμένη με έναν νέο Τέρενς Μάλικ, κάνουμε έναν κόπο να βάλουμε δύο αράδες προσευχής να την τελειώσει επιτέλους. Ένα μοντάζ είναι φίλε Τέρενς, κάντο κι ας πέσει κάτω.
- «The Mother's Home»: Σε αυτόν τον κόσμο δύο πράγματα είναι σταθερά. Ότι δεν λείπει ο Μάης από την Σαρακοστή, ούτε και η όποια νέα ταινία των αδελφών Νταρντέν από το φυσικό της σπίτι. Τρίτος Χρυσός Φοίνικας;
Υπάρχουν φυσικά πάρα πολλοί τίτλοι και δημιουργοί που παραλείψαμε, σας ορκιζόμαστε ήταν σκόπιμο για τους περισσότερους. Όχι όμως για τους: Πολ Τόμας Άντερσον («One Battle After Another») που είναι δύσκολο να βρεθει στις Κάννες, αν και θα πανηγυρίσουμε αν συμβεί. Τομ Κρουζ (ναι για δημιουργός πιάνεται) με το τελικό Mission, ή Κοζίνσκι με Μπραντ Πιτ («F1») που να δουμε ποιος και αν θα προσέλθει; Αν και οι δύο δεν ξέρουμε γιατί να βλέπει πια κανείς κόκκινο χαλί Όσκαρ. Πολ Γκρίνγκρας; Τζούλιαν Σνάμπελ; Άντε και Κλόε Ζάο - μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Η...ντεμπιτάντ ως σκηνοθέτιδα Σκάρλετ Γιόχανσον;! Αναλόγως η Κρίστεν Στιούαρτ; Η Αλίς Βινοκούρ με πρωταγωνίστρια την Αντζελίνα Τζολί;! Η Μαριάμ Τουζανί που μας έδωσε ένα τόσο αγαπητό «Μπλε Καφτάνι»; Ο δικός μας Φατίχ Ακίν; Τόσοι πολλοί, τόσο λίγες θέσεις.
Αναλυτικά η λίστα των ταινιών/δημιουργών που εικάζει το Hollywood Reporter, εδώ:
«After the Hunt» σε σκηνοθεσία Luca Guadagnino
«Alpha» σε σκηνοθεσία Julia Ducournau
«Amrum» σε σκηνοθεσία Fatih Akin
«An Affair» σε σκηνοθεσία Arnaud Desplechin
«Ann Lee» σε σκηνοθεσία Mona Fastvold
«The Avenging Silence» σε σκηνοθεσία Nicolas Winding Refn
«A Big Bold Beautiful Journey» σε σκηνοθεσία Kogonada
«Bugonia» σε σκηνοθεσία Yorgos Lanthimos
«Calle Malaga» σε σκηνοθεσία Maryam Touzani
«The Chronology of Water» σε σκηνοθεσία Kristen Stewart
«Couture» σε σκηνοθεσία Alice Winocour
«De Gaulle Partie 1: La France Libre» σε σκηνοθεσία Antonin Baudry
«Die, My Love» σε σκηνοθεσία Lynne Ramsay
«The Disappearance of Joseph Mengele» σε σκηνοθεσία Kirill Serebrennikov
«The Doctor Says I»ll Be Alright, But I»m Feelin» Blue» σε σκηνοθεσία Mascha Schilinski
«Dracula: A Love Tale» σε σκηνοθεσία Luc Besson
«Eddington» σε σκηνοθεσία Ari Aster
«Eleanor the Great» σε σκηνοθεσία Scarlett Johansson
«F1» σε σκηνοθεσία Joseph Kosinski
«Father, Mother, Sister, Brother» σε σκηνοθεσία Jim Jarmusch
«Fuori» σε σκηνοθεσία Mario Martone
«Hamnet» σε σκηνοθεσία Chloé Zhao
«Highest 2 Lowest» σε σκηνοθεσία Spike Lee
«The History of Sound» σε σκηνοθεσία Oliver Hermanus
«Hope» σε σκηνοθεσία Na Hong-jin
«I Want Your Sex» σε σκηνοθεσία Gregg Araki
«In the Hand of Dante» σε σκηνοθεσία Julian Schnabel
«Jupiter» σε σκηνοθεσία Andrey Zvyagintsev
«Left-Handed Girl» σε σκηνοθεσία Shih-Ching Tsou
«Let the Music Fly» (Working Title) σε σκηνοθεσία Jiang Wen
«Love on Trial» σε σκηνοθεσία Koji Fukada
«The Lost Bus» σε σκηνοθεσία Paul Greengrass
«The Mastermind» σε σκηνοθεσία Kelly Reichardt
«Materialists» σε σκηνοθεσία Celine Song
«Mission: Impossible – The Final Reckoning» σε σκηνοθεσία Christopher McQuarrie
«Musk» σε σκηνοθεσία Alex Gibney
«My Father»s Shadow» σε σκηνοθεσία Akinola Davies
«No Other Choice» σε σκηνοθεσία Park Chan-wook
«Nouvelle Vague» σε σκηνοθεσία Richard Linklater
«One Battle After Another» σε σκηνοθεσία Paul Thomas Anderson
«Orphan» σε σκηνοθεσία László Nemes
«Orwell» σε σκηνοθεσία Raoul Peck
«Pillion» σε σκηνοθεσία Harry Lighton
«The Phoenician Scheme» σε σκηνοθεσία Wes Anderson
«Resurrection» σε σκηνοθεσία Bi Gan
«Rosebush Pruning» σε σκηνοθεσία Karim Aïnouz
«Sacrifice» σε σκηνοθεσία Romain Gavras
«Sentimental Value» σε σκηνοθεσία Joachim Trier
«Silent Friend» σε σκηνοθεσία Ildiko Enyedi
«The Smashing Machine» σε σκηνοθεσία Benny Safdie
«Sons of the Neon Night» σε σκηνοθεσία Juno Mak
«The Stories» σε σκηνοθεσία Abu Bakr Shawky
«Two Prosecutors» σε σκηνοθεσία Sergey Loznitsa
«Unidentified» σε σκηνοθεσία Haifaa Al Mansour
«Vie Privée» σε σκηνοθεσία Rebecca Zlotowski
«The Wave» σε σκηνοθεσία Sebastián Lelio
«The Way of the Wind» σε σκηνοθεσία Terrence Malick
«Woman and Child» σε σκηνοθεσία Saeed Roustayi
«Yes» σε σκηνοθεσία Nadav Lapid
«The Young Mother»s Home» σε σκηνοθεσία The Dardenne Brothers
